Jak dbać zimą o rośliny doniczkowe? Paprocie, maranta, storczyki

Zima to nie­przy­chylny czas dla roślin. Dzień staje się krót­szy, sło­neczne dni prze­cho­dzą w pochmurne, w efek­cie czego jest mniej świa­tła dzien­nego. Świa­tło­czuły barw­nik, chlo­ro­fil, absor­buje mniej pro­mieni sło­necz­nych, przez co rośli­nie dostar­czane jest mniej sub­stan­cji pokar­mo­wych, czego kon­se­kwen­cją jest spo­wol­nie­nie wzro­stu rośliny.

Zimą także trans­pi­ra­cja zacho­dzi mniej efek­tyw­nie. Warto o tym pamię­tać i pod­czas zimy dodat­kowo zadbać o kon­dy­cję swo­ich roślin, pamię­ta­jąc o dodat­ko­wym doświe­tla­niu i ogra­niczając pod­le­wa­nie i nawo­że­nie.

Więk­szość roślin słu­żą­cych jako ozdobne rośliny donicz­kowe, w natu­ral­nym śro­do­wi­sku rośnie zazwy­czaj w wil­got­nych lasach tro­pi­kal­nych, zapew­nia­ją­cych jed­no­cze­śnie wysoką tem­pe­ra­turę oraz wil­got­ność powie­trza w ciągu całego sezonu wege­ta­cyj­nego. Pod­czas zimo­wych mie­sięcy, w naszych miesz­ka­niach zmie­nia się mikro­kli­mat, powie­trze staje się suche.

Dla roślin sto­ją­cych zazwy­czaj bez­po­śred­nio przy źró­dle cie­pła, jest to bar­dzo nie­ko­rzystne. Rośli­nom usy­chają końce liści lub zda­rza się, że zamie­rają całe. Są też bar­dziej nara­żone na powiewy zim­nego powie­trza i prze­ciągi, w efek­cie czego stają się osła­bione i podatne na cho­roby grzy­bowe.

Poni­żej przed­sta­wimy główne wyma­ga­nia oraz pie­lę­gna­cję roślin donicz­ko­wych zale­caną pod­czas zimo­wych mie­sięcy.

Papro­cie

Jedna z cie­kaw­szych gatun­ków paproci czę­sto poja­wia­jąca się w naszych domach, Adian­tum, znany też jako nie­kro­pień, w natu­ral­nym śro­do­wi­sku pora­sta wil­gotne lasy Ame­ryki Połu­dnio­wej.

Aby zapew­nić nie­kro­pie­niowi opty­malne warunki zimą, warto odsu­nąć go od źró­dła cie­pła. Konieczne może się oka­zać rów­nież sezo­nowe doświe­tla­nie rośliny.

Może zda­rzyć się, że przez sezon jesienno-zimowy paproć straci część liści. Jeśli roślina ma zapew­nioną opty­malną ilość wody i świa­tła, to nie mamy się czym mar­twić i jest duża szansa, że zacznie odbi­jać na wio­snę.

Maranta

Rodzi­mym sie­dli­skiem dla maranty są tereny się­ga­jące od połu­dnio­wego Mek­syku do pół­noc­nej Argen­tyny. Podob­nie jak papro­cie, zaj­muje pod­szyt wil­got­nych lasów.

W warun­kach domo­wych naj­le­piej rośnie nieco odsu­nięta od bez­po­śred­niego źró­dła świa­tła. Jako pną­cze, może roz­ra­stać się i zwi­sać z wyż­szych mebli, jed­nak wytwa­rza znacz­nie bar­dziej oka­załe liście, gdy może piąć się do góry, dla­tego warto zapew­nić jej nie­wielką dra­binkę lub kratkę.

Zimą należy zadbać o popra­wie­nie wil­got­no­ści powie­trza poprzez uży­cie nawil­ża­cza elek­trycz­nego, lub nawil­ża­cza zakła­da­nego na kalo­ry­fer. Alter­na­tyw­nie można też posił­ko­wać się np. wil­got­nym ręcz­ni­kiem poło­żo­nym bli­sko kalo­ry­fera lub sze­roką pod­stawką wypeł­nioną żwi­rem lub keram­zy­tem i zalaną wodą.

Stor­czyki

Stor­czyki upra­wiane w domach, wyma­gają dostępu do roz­pro­szo­nego świa­tła i tem­pe­ra­tury od 18 do 24℃. Aby obfi­cie kwi­tły, konieczne jest stałe nawo­że­nie dedy­ko­wa­nym środ­kiem.

Wyma­gają ure­gu­lo­wa­nych sto­sun­ków wodno-powietrz­nych. Woda nie może zale­gać w pod­staw­kach, ponie­waż będzie to powo­do­wać gni­cie korzeni, a także roz­wój cho­rób grzy­bo­wych.

Pola Wasilewska − magistrantka Ogrodnictwa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, współtwórczyni Szkolnego Koła Naukowego “Armillaria”, miłośniczka przyrody i grzybów wielkoowocnikowych.