Glicynia, wisteria, a może... Słodlin?

Nie­od­party urok zwi­sa­ją­cych kwiatosta­nów, które w maju two­rzą kolo­rową kur­tynę pach­ną­cych kwia­tów, ele­ganc­kie liście, fascy­nu­jące strąki nasion, jesienne kolory więk­szo­ści odmian oraz atrak­cyjne sękate pnie i poskrę­cane gałę­zie w zimie spra­wiają, że gli­cy­nia jest jed­nym z naj­oka­zal­szych pną­czy ozdob­nych.

Gli­cy­nia czy wiste­ria?

Gli­cy­nia, sło­dlin, wiste­ria – należy do rodzaju roślin bobo­wa­tych (Faba­ceae), podob­nie jak socze­wica, soja, fasola albo koni­czyna. Angiel­ski bota­nik Tho­mas Nut­tall (1786–1859) nadał rośli­nie nazwę Wiste­ria ku pamięci dr Caspara Wistara.

Gli­cy­nie pocho­dzą z Chin, Korei, Japo­nii i wschod­nich Sta­nów Zjed­no­czo­nych, wyróż­nia się 10 gatun­ków tych pną­czy. Gli­cy­nia chiń­ska była naj­po­pu­lar­niej­szym gatun­kiem w Wiel­kiej Bry­ta­nii przez wiele lat, dopóki nie wpro­wa­dzono stop­niowo innych kolo­rów i gatun­ków.

Roślina jest pną­czem rosną­cym nie­zwy­kle szybko – roczny przy­rost może osią­gać 1–3 m. Pomimo wyjąt­kowo szyb­kiego wzro­stu może minąć nawet kil­ka­na­ście lat zanim poja­wią się kwiaty.

Jak wspina się gli­cy­nia?

Dwa z naj­po­pu­lar­niej­szych gatun­ków można roz­po­znać po tym, jak się wspi­nają:

Jeśli pędy skręca się zgod­nie z ruchem wska­zó­wek zegara (patrząc z góry), to praw­do­po­dob­nie gli­cy­nia japoń­ska (W. flo­ri­bunda). Gli­cy­nia chiń­ska (W. sinen­sis) rośnie w kie­runku prze­ciw­nym do ruchu wska­zó­wek zegara – i jest naj­czę­ściej spo­ty­kana w Wiel­kiej Bry­ta­nii.

Gdzie znaj­duje się naj­więk­sza gli­cy­nia?

Naj­więk­sza znana na świe­cie gli­cy­nia znaj­duje się w Kali­for­nii – to chiń­ska odmiana rośnie w Sierra Madre i została zasa­dzona w 1894 roku. Jest naj­więk­szą na świe­cie rośliną kwit­nącą. Zaj­muje powierzch­nię ponad 4047 m² i waży 250 ton!

Dłu­go­wieczna jak… Gli­cy­nia

Jest to roślina wie­lo­let­nia, która może prze­trwać od 50 do 100 lat, a nawet dłu­żej. Naj­star­sze i naj­pięk­niej­sze na świe­cie gli­cy­nie można podzi­wiać w parku Ashi­kaga w Tochigi w Japo­nii, ich wiek sięga nawet 150 lat.

W nie­któ­rych miej­scach poza swoim rodzi­mym zasię­giem rośliny wymknęły się spod kon­troli i są uwa­żane za gatunki inwa­zyjne. Gli­cy­nie tole­rują słabe gleby, lubią nasło­necz­nione sta­no­wi­ska Kwiaty, które rosną w dużych, opa­da­ją­cych gro­nach, są nie­bie­skie, fio­le­towe, różowe lub białe. Nasiona two­rzą się w dłu­gich, wąskich strą­kach i są tru­jące.